Zaterdagavond 11 maart, uitgerekend op de dag dat Lou, ons erelid en steun in de branding van Jos onze hardwerkende voorzitter, 80 jaar werd, werd den Ichter in gereedheid gebracht om zondagmiddag alweer te beginnen met een huzarenstukje van de leden en hun aanhang om er een geslaagd eetfestijn van te maken.
Met meer dan 300 ingeschreven gasten, stond de zaal opnieuw vol met mooi versierde lentetafels, een verdienste van een aantal stoere binken en Frida. Mia organiseerde het smeren van de broodjes voor hongerige helpers. Zij keurde met haar arendsoog alles nog een laatste keer en merkte dat de zaal er voortreffelijk, perfect, adembenemend mooi uitzag.
De ‘handjes’ ontbraken ook dit jaar niet op de tafels om de ‘kelners van dienst’ erop attent te maken dat er dorstigen gelaafd moesten worden.
Voormiddag verliep alles vlot. Het was een genoegdoening voor iedereen dat de bediening dit jaar sneller verliep dan vorige jaren. De traiteur stond al lachend achter ‘zijn fornuis’ en de ‘jonge meisjes’ van ons koor bedienden met de glimlach, nadat Goele en Jos de binnenkomers naar hun tafel hadden begeleid.
Met een piekmoment ’s avonds (voor het eerst meer eters dan ’s middags) dreigde het even fout te lopen bij de afwas, maar door tijdig in te grijpen heeft er niemand in de zaal iets van gemerkt.
Na de gezellige en deugddoende dag werd er na het opruimen nog eventjes bij gekeuveld. Lang heeft dit niet meer geduurd want de werkende bijen waren doodop en verlangden naar het bed om nog eens alles af te spelen in hun dromen.
Singhet Vro kan weer terugblikken op een meer dan geslaagde restaurantdag. Schrijf het alvast in je agenda: de volgende editie gaat door op 11 maart 2018 met dezelfde traiteur. Men zegge het voort, men zegge het voort … Hoe meer zieltjes, hoe meer vreugd en gezang.
