Zaterdagmorgen, de zon was al vroeg van de partij. Het beloofde een mooie nazomerse dag te worden met nog een mooie afsluiter nl. ons concert in den Ichter.
Na veel voorafgaande verwikkelingen werden de handen uit de mouwen gestoken ’s morgens om 9 uur om de zaal in gereedheid te brengen. Ditmaal had onze voorzitter Jos, de hulp ingeroepen van jeugdig geweld nl. de Aspi’s van de Chirojongens. Zij deden het gevraagde met veel enthousiasme en precisie. De zware tafels, stoelen en podium werden mooi op rijen gezet. Frida verzorgde, zoals gewoonlijk, de decoratieve aankleding van de tafels met herfstmateriaal. Mia en andere helpende handen, zorgden voor de broodjes met ham en kaas en zwart brood met kipkap en mosterd.
Om 18u30 werd door ons koor ingezongen. Ons Nederlands gastkoor uit Koningsbosch vond dit niet nodig. Rond 19u30 schoven de eerste luisteraars al aan en liep de zaal snel vol. Er moesten zelfs stoelen bijgezet worden. Dit was een onverhoopt succes. De Aspi’s waren de ‘garçons’ van dienst en laafden de dorstige aanwezigen. Rita praatte het hele gebeuren aan elkaar.
Jammer genoeg moest onze voorzitter beginnen met een trieste mededeling: de troubadour die liedjes van Toon Hermans zou brengen, samen met een gitarist, had vrijdagavond afgezegd wegens ziekte. Een domper en wat kon er nu nog uit de bus getoverd worden om de avond toch nog wat luister bij te brengen? Maar optimist als hij is, bleef Jos niet bij de pakken zitten en vond hij vervangers. Jempi Trippaers, de Genkse Belleman, en Hugo Martens, onze huispianist, vulden met accordeonmuziek en zang de ontstane leegte op. De avond verliep daardoor toch nog vlekkeloos.
Maar als apotheose en spijtig genoeg een zure kers op de taart, moesten we na 21 jaar trouwe dienst aan Singhet Vro, afscheid nemen van onze dirigent Jan, die het in de toekomst wat kalmer aan wil doen. Samen met zijn vrouw werd hij in de bloemetjes gezet. Het lied ‘24 rozen’ van Toon Hermans werd voor de gelegenheid omgezet in ‘21 rozen’ en de hele zaal zong uit volle borst mee. Het werd een ontroerend afscheid. Singhet Vro blijft verweesd achter en is dringend op zoek naar een nieuwe dirigent.
En zo werd het toch nog een waardig einde van een emotionele avond.
Den Ichter werd in zijn oorspronkelijke staat afgeleverd. Alweer met een pluim voor de stoere binken, de Aspi-jongens van Opglabbeek.
